بررسی شیوع و ارتباط متغیرهای فردی با اختلال استرس پس از سانحه (ptsd) در زندانیان

مقدمه: اختلال استرس پس از سانحه یکی از اختلالات اضطرابی است که توسط رویدادی خاص ایجاد می شود که این رویداد خاص می تواند وقایع فاجعه آمیز (بلایای طبیعی، جنگ، حبس در اردوگاه کار اجباری) و یا ناملایمات عادی تر (مرگ بستگان، طلاق، کیف زنی) باشد که در این رویدادها آنچه اهمیت دارد واکنش فرد است. از آنجا که زندانیان در معرض چنین رویدادهایی قرار دارند، این پژوهش با هدف تعیین میزان شیوع اختلال استرس پس از سانحه در این گروه انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به روش زمینه یابی از نوع مقطعی و همبستگی بود که بر روی 584 زندانی زندان زاهدان در سال 1389 که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند انجام شد. اعضای نمونه به صورت گروهی و در داخل زندان به پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه (می سی سی پی) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری خی دو، تحلیل واریانس یک عاملی، آزمون تعقیبی توکی و تحلیل ممیز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان شیوع اختلال استرس پس از سانحه در زندانیان 26 درصد بود. متغیرهای جمعیت شناختی مانند سن، نوع جرم و طول مدت حبس سپری شده با اختلال استرس پس از سانحه مرتبط بوده ولی سطح تحصیلات، شغل و وضعیت تأهل با این اختلال رابطه ای نشان ندادند. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که زندانیان در معرض خطر اختلال استرس پس از سانحه قرار دارند.این امر لزوم آموزش مهارتهای مقابله ای برای زندانیان و پیشگیری از این اختلال را خاطر نشان می سازد. کلمات کلیدی: اختلال استرس پس از سانحه، ایران، تروما، زندانیان.